Drang naar het Oosten

In de voorbije decennia verschenen talloze boeken en bijdragen over de Vlaamse Oostfrontvrijwilligers. Daarin kwamen de politieke en de militaire geschiedenis aan bod, maar ook de sociale achtergrond van de vrijwilligers, hun motieven, de naoorlogse gerechtelijke behandeling van de militaire collaboratie enzovoort.

Merkwaardig genoeg heeft het tot nu geduurd eer de oorlogsmisdaden en de misdaden tegen de menselijkheid werden beschreven waarbij de Vlaamse Oostfronters zijn betrokken. Lange tijd nam men aan dat de vrijwilligers van het Vlaams Legioen en van het SS-regiment Westland, Vlaamse leden van het NSKK-vervoerkorps en van de Organisation Todt niets te maken hadden met de moorden op burgers, partizanen en Joden in Polen, Oekraïne en Rusland tussen 1939 en 1945.

Het tegendeel is waar: Vlaamse Oostfronters hebben wel degelijk moorden gepleegd, zijn getuigen geweest van massamoorden of hebben er aan deelgenomen. Ze hebben deelgenomen aan de Duitse vernietigingsoorlog in Oost-Europa. Vlamingen zetten de eerste bescheiden initiatieven op poten om in de veroverde gebieden bedrijven en kolonies op te richten, om samen met andere Germaanse volkeren de nieuwe territoria in het Oosten uit te buiten zonder zich te bekommeren om de oorspronkelijke bewoners. In dagboeken, memoires, brieven, pers en processtukken uit Belgische, Nederlandse, Duitse, Poolse en Russische archieven vertellen daders, getuigen en slachtoffers over onbekende misdaden van Vlamingen van driekwart eeuw geleden.

‘We hebben hier in de laatste weken een heel deel Joden weggeknipst!’