Van onze jongens geen nieuws.

Jongeren op de werf van de oorlog

Wanneer het Duitse leger België binnenvalt in mei 1940, krijgen 300 000 jongeren tussen 16 en 35 jaar oud het bevel van de Belgische regering om land te verlaten. Zonder te weten naar waar en voor hoe lang. De Belgische autoriteiten wil hen buiten het bereik van de vijand houden om te dienen als toekomstige reservesoldaten. Te voet, met de fiets of per trein, komen de jongeren in het noorden van Frankrijk terecht, weggejaagd door de snelle opmars van het Duitse leger. De meesten onder hen zijn nog nooit zo ver van huis geweest. Zij merken snel wat oorlog betekent: bombardementen, de vrees voor de dood, een onophoudelijk toestroom van vluchtelingen,…

Volwassen worden in drie maanden

Ongeveer de helft van de jongeren wordt snel door de vijand ingehaald en raakt niet verder dan de Somme. De anderen worden per trein naar het zuiden van Frankrijk vervoerd. Daar ontdekken ze de geneugten van het zuiden: de wijn, de Franse schoonheden en het heerlijk zomerweer. Maar er is ook een keerzijde aan de medaille: ze krijgen te maken met verveling, honger, ziekte en heimwee. Ze zullen echter nooit soldaat worden.

Geschiedenis achteraf 

Gefascineerd door de tocht van deze Belgische rekruten, hebben de historici Karel Strobbe, Hans Boers en Peter Serrien 75 jaar na datum de tocht overgemaakt. Op basis van getuigenissen, dagboeken en andere historische documenten, komen de avonturen van een vergeten generatie terug tot leven.

De tocht van 300 000 Belgische jongeren op de Franse wegen in het begin van de oorlog